بوشهری ها /در سال ۱۹۱۸،همزمان با جنگ جهانی اول، ویروس آنفلوآنزای ناشناخته‌ای در سراسر جهان گسترش یافت و منجر‌به یک بیماری همه گیر شد. گفته‌های بسیاری دربارهٔ سرمنشا این بیماری وجود دارد، اما محققان معتقدند آغاز این همه‌گیری در «ایالات متحده آمریکا» بود. از این آنفلوانزا با نام‌های آنفلوانزا دنیاگیر ۱۹۱۸ یا آنفلوانزا پاندمی ۱۹۱۸ یاد می‌شود که اشاره به گستردگی بیماری در سطح جهان دارد. این بیماری در سال‌های شیوع به اشتباه با نام آنفلوانزای اسپانیایی شناخته شد و تا امروز هم با این نام از آن یاد می‌شود. این بیماری از ویروس H1N1، آنفولانزا نوع A، که قبلا فقط پرندگان را آلوده می کرد، گرفته شد و پس از جهش به انسان سرایت کرد، و توانست تعداد زیادی از مردم را به سرعت آلوده کند. یکی دیگر از تفاوت‌های منحصر به فرد این ویروس، توانایی انتقال آن نه تنها از پرندگان به انسان بلکه از انسان ها به خوک ها بود. این ویروس در عرض شش ماه نخست، جان ۲۵ میلیون نفر را گرفت. به همین دلیل، این ترس بین مردم به وجود آمد که بشریت به پایان خود نزدیک است.
این بیماری در سه فاز، «موج اول» و «موج دوم» و «موج سوم» اتفاق افتاد. «موج اول» همه‌گیری که در نیمه اول ۱۹۱۸ (زمستان ۱۲۹۶ و بهار ۱۲۹۷) اتفاق افتاد، شدت زیادی نداشت. اما «موج دوم» و مرگبار آنفولانزای اسپانیایی به خاطر ویروس جهش‌یافته‌ای بود که از طریق جابه‌جایی نیروهای نظامی شیوع یافت. نرخ مرگ و میر موج سوم به اندازه موج دوم بالا بود، اما با به پایان رسیدن جنگ در ماه نوامبر ۱۹۱۸، شیوع بیماری دیگر آنقدر گسترده و وسیع نبود و کم کم رو به کاهش رفت.
عوامل اصلی در همه‌گیر شدن آنفولانزای اسپانیایی: عدم قرنطینه شهرها، کمبود ابزار و دانش کم در علم پزشکی و امکان حمل و نقل سریع (جا به جایی مدرن و سریع منجر شد که ویروس در مدت زمان کوتاهی در نقاط مختلف جهان منتشر شود).
عکس
