محمد جعفری
منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس با وسعتی بالغ بر ۵۸ هزار هکتار و در قالب مناطق سه گانه پارس تعریف گردیده است.
سوای از مناطق دو و سه که پتانسیل های بالقوه توسعه در صورت اشباع منطقه یک محسوب می گردند، در بحث استقرار صنایع در همان منطقه پارس یک نیز هنوز از تمام ظرفیت تعریف شده و موجود و با زیرساخت های آماده استفاده کاملی صورت نگرفته است.
نمونه این مسئله منطقه تعریف شده با کاربری مشخص صنایع پایین دست جهت تولید ثروت و با ارزش افزوده سرشار می باشد که به تفصیل ارائه می گردد:
صنایع پایین دست
با توجه به فراهم بودن مواد اولیه تولید شده توسط صنایع پتروشیمى در منطقه و تأمین خوراک مورد نیاز صنایع پایین دست پتروشیمى سایتى به وسعت یک هزار هکتار براى استقرار و توسعه صنایع پایین دست از قبیل پلیمر (لاستیک و پلاستیک)، الیاف مصنوعى و نساجى، روغن‌هاى صنعتى، رزین ها و چسب ها، رنگ ها و پوشش هاى حفاظتى، سموم دفع آفات، شوینده هاى بهداشتى و کودهاى شیمیایى در نظر گرفته شده است.
صنایع مختلط
با توجه به موقعیت منطقه ویژه اقتصادى انرژى پارس، تسهیلات قانونى منطقه تأسیسات و زیرساخت هاى پیش بینى شده براى آن و درخواست سرمایه گذاران جهت احداث کارخانه‌هاى مختلف تحت عنوان صنایع مختلط، زمینى به وسعت 250 هکتار به منظور ساخت صنایع شیمیایى، ماشین آلات و تجهیزات، برق و الکترونیک، غذایى و دارویى، نساجى و پوشاک، چوب و محصولات چوبى، کاغذ چاپ و سلولزى، کانی‌های غیرفلزى وصنایع فلزى و ریخته گرى اختصاص یافته است.
صنایع نیمه سنگین
به منظور ساخت و راه اندازى صنایع خودرو و نیرو محرکه، صنایع فلزى، کانی‌های غیرفلزى و فلزات غیرآهنى، زمینى به وسعت 300 هکتار در شرق سایت صنایع مختلط و غرب سایت صنایع پایین دست پتروشیمى به سایت صنایع نیمه سنگین اختصاص داده شده است.
با وجود همه این زیرساخت ها و نیز امکان تامین خوراک از نزدیک ترین واحدهای تامین آن،(حداکثر یازده کیلومتر از لحاظ اقتصادی، زیست محیطی و حتی امنیتی، منطقی می باشد که در وهله نخست این مناطق منتفع گشته و در صورت کمبود زمین پهنه های دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
مطلب بعد این که، استخراج، فراوری و تولید مواد اولیه باعث ایجاد آلودگی زیست محیطی گردیده و سزاوار نیست در مراحل بعد که پروسه تولید آلودگی به مراتب کمتر و ارزش افزوده و اشتغال بسیار بیشتری دارد، صنایع پایین دست در منطقه ای دوردست ایجاد شود. یکی از مواردی که طرفداران انتقال این صنایع مطرح می کنند، آلودگی شیمیایی و گرمایی ناشی از این صنایع می باشد که راهکار تقلیل آلودگی گرمایی، هدایت آب های سردساز به کانال های متعدد احداث شده درمنطقه و انتقال آب به دریا می باشد.درباره آلودگی شیمیایی نیز باید خاطرنشان کرد که با استفاده از تکنولوژی های جدید، محصولات متانول پایه کمترین میزان آلودگی را ایجاد می کنند و نگرانی از بابت آن وجود ندارد.
جذب سرمایه گذار در این زمانه که ایجاد واحدهای تولیدی مساوی با ایجاد رونق اقتصادی و اشتغال پایدار و سایر مولفه های توسعه یافتگی می باشد نباید ساده انگارانه مانند سایر فرصت ها از دست رفته و به رقبا واگذار گردد.
متاسفانه نگاه دلسوزانه ای در این زمینه تاکنون مشاهده نشده و در برخی مواقع وجود قوانین دست و پاگیر و نگاه سرمایه گذار گریز متولیان، باعث جذب که نشده حتی تسهیل گر دفع سرمایه گذار نیز بوده است.
در آخر این که مناطق همسایه در حال آماده سازی زیرساخت جهت استفاده از مواد پاک تولید شده در پارس جنوبی برای ارزش افزایی مالی و توسعه خود هستند. تا زمانی که ما همه زیر ساخت ها مانند راه، بندر، فرودگاه را داریم اولویت با خود ماست. در صورت اهمال، ما فقط آلودگی را به جان خریده ایم و سایرین میوه غفلت ما را.
عکس
