شرق نوشت: بررسی روندی که فروش و بازگشت موقت او به استقلال داشته، می‌تواند نشانگر بخشی از اوضاع مدیریت در ورزش ایران باشد.

قایدی در استقلال خوش درخشید و شباب‌الاهلی امارات این بازیکن جوان را به‌خدمت گرفت. آن زمان که هواداران استقلال برای از دست دادن این ستاره بوشهری ابراز ناراحتی و نگرانی می‌کردند، مسئولان این باشگاه با سینه‌ای ستبر، از اقدام‌شان برای فروش این بازیکن به اماراتی‌ها دفاع کردند.

استدلال آن‌ها جالب بود؛ مدیران وقت باشگاه استقلال مدعی بودند قایدی با ۱.۸ میلیون دلار، گران‌ترین بازیکن ایرانی است که در تاریخ لیگ برتر از ایران به کشوری دیگر ترانسفر شده است.

آن رقم برای ترانسفر بازیکنی از لیگ برتر ایران جذاب به نظر می‌رسید؛ به‌ویژه اینکه استقلالی‌ها آن روز‌ها پرونده شکایت استراماچونی را هم داشتند و به‌شدت به پول نیاز داشتند. اگرچه حتی بعد‌ها هم مشخص نشد آن رقم در باشگاه دقیقا صرف کدام هزینه شد (پول استراماچونی پرداخت نشد و استقلال به‌شدت جریمه شد)، با این‌حال به نظر می‌رسید پیشنهاد چرب اماراتی‌ها بخشی از مشکلات تیم را حل کرده است.

اوج هنر مدیران استقلالی، ولی در زمانی رخ داد که تصمیم گرفتند این بازیکن را به‌طور قرضی دوباره به ایران برگردانند.

اینجا ماجرا جذاب است؛ استقلالی که قایدی را با رقم ۱.۸ میلیون دلار به اماراتی‌ها فروخته بود، برای یک سال، با رقم ۱.۲ میلیون دلار او را به‌طور قرضی بازگرداند!

استقلال روزی که مهدی قایدی را به اماراتی‌ها فروخت، قیمت دلار حوالی ۲۹ هزار تومان بود. آن‌ها نزدیک به ۵۰ میلیارد تومان عایدی داشتند، ولی با رشد نرخ ارز، کمی بیش از همین رقم را برای قرارداد قرضی یک‌ساله او پرداخت کردند.

این شاهکار مدیریتی تمام داستان نیست؛ چراکه بازگشت قایدی هم سودی برای استقلال در رسیدن به عنوان قهرمانی نداشت و این بازیکن دوباره ایران را به مقصد امارات ترک کرد تا این‌بار به‌طور قرضی سر از باشگاه اتحاد کلبا درآورد.

حالا داستان قایدی و استقلال وارد فاز جدیدتری شده است؛ این روز‌ها رسانه‌های نزدیک به باشگاه خبر از مذاکره دوباره مدیران استقلال با مسئولان باشگاه شباب‌الاهلی امارات می‌دهند تا یک‌بار دیگر این بازیکن را به‌خدمت بگیرند.

اینجا نیاز است تا دوباره عمق فاجعه بررسی شود. با نرخ این روز‌های درهم که عددی نزدیک به ۱۶‌هزار و ۵۰۰ تومان است، اگر اماراتی‌ها پیشنهاد استقلال را بپذیرند، این تیم باید ۱۱ میلیارد تومان همین الان بپردازد و ۶۶ میلیارد تومان هم انتهای فصل؛ یعنی رقمی نزدیک به ۸۰ میلیارد تومان.

پیش‌تر هم که استقلال فقط برای یک سال قرضی‌داشتن این بازیکن رقمی نزدیک به ۵۰ میلیارد تومان هزینه کرده است. این عدد وقتی در کنار رقم ۵۰ میلیارد تومانی فروش او قرار می‌گیرد، فاجعه را پررنگ می‌کند.

استقلال برای بازیکنی که چند سال پیش با کلی سروصدا ۵۰ میلیارد تومان فروخته، حالا باید عددی نزدیک به ۱۳۰ میلیارد تومان برای پس گرفتنش هزینه کند. تازه این عددی است که در رسانه‌ها منتشر شده و جزئیات چندانی ندارد؛ یعنی مشخص نیست این رقم فقط برای پرداخت رضایت‌نامه این بازیکن است یا اینکه شامل دستمزدش نیز می‌شود. هرچند می‌توان حدس زد با نرخ قرارداد یک‌ساله این روز‌های بازیکنان ملی‌پوش ایرانی، بعید است این رقم دستمزد قایدی را هم پوشش دهد.

مرور همین یک مورد می‌تواند نشان دهنده بخشی از فاجعه مدیریتی در ورزش ایران باشد؛ مدیرانی که در ادعا سقف برایشان کوتاه است، ولی در عمل، قد چندان بلندی ندارند. پرسش مهم اینجاست که چه زمانی قرار است دست چنین مدیرانی که هزینه‌کردن از بیت‌المال را بدون لحظه‌ای درنگ و پاسخ‌گویی فرا گرفته‌اند، قطع شود؟