علیرضا عمرانی | .....و اما گاهی که " کلمه " می شود و درمتن ، دیدار می آید ؛ تو را پیوند می زند به یک روایت ، یک رویداد تاریخی

بوشهری ها /علیرضا عمرانی | .....و اما گاهی که  "  کلمه "  می شود و درمتن ، دیدار می آید ؛   تو را پیوند می زند به یک روایت ، یک رویداد تاریخی ، یک جغرافیای  دوست داشتنی، یک جنبش فرهنگی ، یک ترانه ی ماندگار و.....این حضور پر رنگ ، غیابی پرجلوه از دل ناخوداگاه جمعی می کشاند میانه ی متن ،  واینک "  این فقدان لاکانی "  ما را خواهد کشاند که به جستجوی هویت خود براییم و به جستجو ی  دغدغه ی مهم فرهنگی ، عشقی اجتماعی و هویتی پیوندگر قدم برداریم  و این  اینک این  استعاره ونماد برجسته ، همه " دال "  را به سایه ی خود می برد تا به آرزوهای پنهان و حسرتهای دیرسال و دغدغه های غایب  پیوند بزند.

زنده یاد " دکتر سیدجعفرحمیدی "  با کارکرد چند وجهی خود ، حوزه های شعری و نویسندگی  و ترانه  و پژوهش و  اموزش و...را گرم نگاه داشته بود ، اکنون که صحرا رفته ازمتن ، استعاره ای تازه از عشق ونمادی از بزرگواری و کرامت دراین ساختار دلالتگر زندگی شده است . بی تردید ، درغیاب  این حضور شگفت خاطره انگیز ، شکافی عمیق در فرهنگ و ادبیات و پژوهش و....به چشم می رود . از "  اینه شروه سرایی " و " داستان سیاوش " و " فرهنگ نامه بوشهر "  و " صدرباعی ، صد  دوبیتی ، صدغزل " و " ماشین نوشته ها " و " بوشهر من "  و ترانه شنیدنی "  سیراف "  و......که یادگاران اویند  و دربردارنده ی عشق سرشار وی به جغرافیا وتاریخ وفرهنگ بوشهر می باشند .این اندوه تن شکن ، اکنون در جان کلمات افتاده و مثل غروب ساحل بوشهر ، مردان وزنان رونده را به نشستن ودرخود شکستن و خیره به دور دست ها نگریستن نشانده و دلها وچشم های سوگواردر گوش سپاری به شروه جانسوز رها درباد ، یاد ونام  ان " زنده یاد همیشه جاودان " مرد بزرگ و دوست داشتنی فرهنگ  ادب و دانش جنوب ،  " دکترسیدجعفرحمیدی " عزیز را گرامی می دارند. یاد وخاطره اش جاودان و جایگاهش مینوی باد.