بوشهریها|تعطیلی سه پایگاه اورژانس بوشهر به دلیل کمبود آمبولانس و نیروی انسانی؛ مردم استان ثروتمند انرژی با تناقض تلخ کمبود جان‌برهای امدادی روبرو هستند.

بوشهری ها /*صدیقه بهزادپور –محرومیت بوشهری ها از هوای سالم، آب شرب مناسب، برق و ... این روزها به تعطیلی اورژانس به دلیل نبود آمبولانس ختسم شده است . قابل باور نیست که درد امروز بوشهر، نه کمبود نفت و گاز، نه بی‌آبی و گردوغبار؛ درد امروز بوشهر، بی‌پناهی در لحظه مرگ و زندگی است، اما بوشهری ها با تلخی باور کرده اند که بوشهرِ صنعتی، بوشهرِ ثروتمند، بوشهرِ منبع درآمد ارزی کشور، آمبولانس ندارد.

 

تعطیلی اورژانس به دلیل نبود آمبولانس

به گزارش رویداد پارس، بنابر اخبار منتشره بوشهر این روزها از نیمه فعال بودن و تعطیلی سه پایگاه اورژانس در این استان حکایت می کند، مسئله ای که باورش برای مردم ساکن سرزمین ثروت دشوار است، اما واقعیت این است که کمبود آمبولانس و نیروی انسانی این استان را با چالش جدی و توقف کامل فعالیت سه مرکز اورژانس روبرو کرده است.  این در حالی است که بوشهر یکی از استان‌هایی است که به‌دلیل وجود صنایع بزرگ نفت، گاز و پتروشیمی، جاده‌های پرتردد صنعتی و حمل‌ونقل سنگین، از نظر احتمال وقوع حوادث در سطح بالایی قرار دارد، تصادف‌های جاده‌ای، انفجارهای صنعتی، گرمازدگی‌ها و حتی حوادث کارگری، از چالش‌های هرروزه این استان‌ به شمار می آیند، و وجود مراکز اورژانس و آمبولانس از ضروریات به شمار می ایند، اما در کمال ناباوری، استان بوشهر هنوز نتوانسته زیرساخت‌های امدادی متناسب با این ریسک بالا را فراهم کند. این معضل و چالشهای بیشمار دیگر در این استان، باعث افزوده شدن مطالبه ای دیگر بر دیگر مطالبات بی پایان بومی های این استان شده است که؛ چرا استانی با ده‌ها میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نفت و گاز، پایگاه اورژانس باید به خاطر خرابی یک آمبولانس تعطیل می‌شود، مسئله در کجاست؟ بودجه، مدیریت، یا در اولویت‌بندی‌های اعتبارات کشوری که بوشهر همواره در انتهای لیست قرار دارد؟

 

اورژانسی که خودش اورژانسی شد

این گزارش حاکی است؛ استانی که سال‌ها به عنوان قلب تپنده‌ی انرژی ایران شناخته می‌شود، حالا خود به دستگاه احیا نیاز دارد، و نجات جان مردمی که همواره به دلیل مشکلات زیست محیطی و الاینده ها و ... در معرض انواع بیماری ها و سکته های مغزی و قلبی و ... قرار دارد، با وجود خرابی یا کمبود آمبولانس و نیروی کارآمد، به ورطه نابودی می افتد. به اعتقاد  صاحبنظران؛ فقدان آمبولانس و امکانات پزشکی در استان دیگر فقط با شمارش آمار و ارقام اقتصادی قابل بررسی و گزارش نیست، بلکه در چنین شرایطی، خرابی یا کمبود حتی یک آمبولانس، به معنای به‌خطر افتادن جان انسانی است که می‌توانست نجات پیدا کند. بنابر اظهارات برخی از پایگاه های اورژانس؛  "در پاسخ به تماس مردم برای درخواست آمبولانس مجبوریم بگوییم که  آمبولانس در راه است، اما واقعاً آمبولانسی وجود ندارد، احساس شرمندگی داریم، چراکه ما آمده‌ایم جان نجات دهیم، اما گاهی فقط نظاره‌گر هستیم". این مسئله وقتی تلختر می شود که بوشهر در قلب خود عسلویه را دارد؛ یکی از مهم‌ترین مراکز تولید انرژی خاورمیانه، با ده‌ها مجتمع عظیم پتروشیمی، پالایشگاه، اسکله صادراتی و فرودگاه صنعتی. میلیاردها دلار سرمایه در این منطقه در گردش است، اما با تناقضی تلخ شاهد هستیم که در سرزمینی که هر ساعت از زمینش طلا بیرون می‌آید، مردم برای نجات جان بیمار باید دقایق طلایی را با اضطراب بگذرانند، چون «آمبولانس در دسترس نیست» و این سئوال بی پاسخ که چگونه ممکن است شهری که سهم بزرگی در تولید و صادرات انرژی کشور دارد، از ابتدایی‌ترین نیاز سلامت عمومی محروم باشد؟ به راستی آیا جان کارگرانی که در گرمای ۵۰ درجه روی لوله‌های گاز کار می‌کنند، کمتر از ارزش یک خودروست؟

 

زنجیره معیوب امداد

کارشناسان معتقدند؛ در نظام فوریت‌های پزشکی، زنجیره امداد باید بدون وقفه عمل کند؛ تماس، اعزام، امداد در محل، انتقال، اما در بوشهر، این زنجیره در همان گام اول قطع می‌شود. بر اساس استانداردهای موجود، میانگین عمر آمبولانس‌های استان از استاندارد ملی بالاتر رفته است و بسیاری از خودروها فرسوده و از رده خارج‌اند. اما جایگزینی برای آن‌ها وجود ندارد. در نتیجه در شرایط موجود، مأموران اورژانس با همان امکانات محدود، با فداکاری و تلاش شبانه‌روزی سعی در جبران دارند، اما واقعیت این است که بدون تجهیزات، قهرمانی ممکن نیست.

 

جان‌هایی که پشت فرمان مانده‌اند

در حالیکه شاید برای بسیاری از ما، تأخیر چند دقیقه‌ای آمبولانس فقط یک دغدغه خبری باشد، اما برای خانواده‌ای که بیمار قلبی‌اش در آغوششان جان می‌دهد، آن چند دقیقه، مرز بین زندگی و مرگ است. در حقیقت وقتی پایگاه تعطیل می‌شود، تماس‌های اضطراری به پایگاه‌های دورتر هدایت می‌شود؛ فاصله‌ای که گاه تا نیم ساعت یا بیشتر طول می‌کشد. در این فاصله، بیماری که در شهرهای بزرگ با امکانات اورژانسی نجات می‌یابد، در بوشهر ممکن است قربانیِ نبود یک خودرو شود. حال مردم بوشهر خواستار پاسخ به این سئوالات هستند که اگر بوشهر استانی کم‌درآمد و کم‌منبع بود، شاید این وضعیت قابل درک‌تر بود. اما نه، اینجا بوشهر است؛ استانی با درآمد عظیم انرژی، با موقعیت استراتژیک در جنوب کشور، با نقش حیاتی در اقتصاد ملی که فقط سهمی اندک در حوزه های مختلف از جمله سلامت دارند. قطعاً هر پاسخی درباره «کمبود بودجه» نمی‌تواند توجیه‌کننده تعطیلی پایگاه‌های اورژانس باشد، قطعاً مشکل در نبود توجه، برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی است، چون وقتی بودجه‌های ملی صرف پروژه‌های پر زرق‌وبرق می‌شود اما جان انسان‌ها در جاده‌های بوشهر بی‌صدا می‌میرد، باید گفت؛ سیاست سلامت عمومی در این استان نیازمند بازنگری فوری است. و در این راستا باید برنامه ریزیهایی برای نوسازی ناوگان آمبولانس، افزایش نیروی انسانی متخصص، ایجاد پایگاه‌های پشتیبان، و تأمین اعتبارات پایدار باشد. 

*روزنامه نگار