صدیقه بهزادپور| ارسلان زارع در نشست خبری اخیر، بر جذب نیروهای بومی تاکید و بیان کرد که جذب ۷۰ درصد نیروهای غیرتخصصی و ۵۰ درصد نیروهای تخصصی

بوشهری ها / صدیقه بهزادپور| ارسلان زارع در نشست خبری اخیر، بر جذب نیروهای بومی تاکید و بیان کرد که جذب ۷۰ درصد نیروهای غیرتخصصی و ۵۰ درصد نیروهای تخصصی باید از میان بومیان انجام شود، اما آنچه امروز در پارس جنوبی دیده می‌شود، فاصله قابل‌توجهی با این تعهدات دارد و بومیان سهم بیشتری از مشاغل ساده دارند و نیروهای متخصص از استان‌های دیگر جای آنها را گرفته‌اند.

فاصله آمار تا واقعیتهای میدانی

به گزارش «رویداد پارس»، مسئله سهم نیروهای بومی بوشهر در صنایع و شرکت‌های مستقر در پارس جنوبی سال‌هاست که یکی از چالش‌های اصلی در جنوب کشور بوده و همچنان هم ادامه دارد. ارسلان زارع استاندار بوشهر بار دیگر در نشست خبری اخیر خود، با تاکید بر این امر، گفت؛ طبق توافق با شرکت‌های فعال در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، باید حداقل ۷۰ درصد نیروهای غیرتخصصی و ۵۰ درصد نیروهای تخصصی از میان نیروهای بومی استان جذب شوند. او این تعهد را الزام‌آور و قابل پیگیری دانسته، اما آنچه که در میدان عمل دیده می شود، تصویری متفاوت در این راستاست که موجبات اعتراض بسیاری از بومیان را فراهم کرده است. به گفته کارشناسان این مسئله رویکردی است که ریشه در سیاست‌گذاری‌های مبهم، نظارت ناکافی و ساختاری دارد که عملاً راه را برای کنار زدن نیروهای بومی باز گذاشته است.

آمار رسمی چه می‌گوید؟

طبق آخرین آمار اعلام‌شده، تنها ۴۲/۵ درصد از نیروهای شاغل در پارس جنوبی دارای کد ملی بوشهری هستند؛ یعنی تقریباً نیمی از آنچه استاندار به‌عنوان سهم بومیان اعلام کرده است، این عدد حتی اگر با خوش‌بینی نگاه شود، باز هم نشان‌دهنده فاصله‌ای جدی میان مصوبات رسمی و وضعیت واقعی بازار کار در عسلویه و کنگان است. مسئله زمانی پیچیده‌تر می‌شود که در میان همین ۴۲/۵ درصد نیز، سهم مشاغل تخصصی برای بوشهری‌ها ناچیز است. در این بین  بسیاری از نیروهای بومی که در منطقه مشغول به کارند، عمدتاً در مشاغلی مانند خدمات، آبدارخانه، نظافت، سرایداری، نگهبانی یا کارگری ساده استخدام شده‌اند؛ مشاغلی که نه امنیت شغلی بالایی و نه حقوق و مزایای قابل‌توجه دارند.

چرا نیروهای متخصص بومی کنار گذاشته می‌شوند؟

اهمال نسبت به بکارگیری نیروهای بومی در بازار کار استان؛ مسئله ای نخ نماست که سالیان طولانی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و کارشناسان چند دلیل اصلی برای این وضعیت اعلام کرده اند. به گفته این افراد؛ نخست آنکه شرکت‌های بزرگ برای پُست‌های تخصصی ترجیح می‌دهند نیروهای غیربومی را که سابقه کار نفت و گاز دارند، از استان‌های دیگر جذب کنند. علاوه بر این، فقدان سیستم آموزش و تربیت نیروی متخصص در خود استان باعث شده جوانان بوشهری کمتر فرصت رقابت در این میدان را داشته باشند، اما در عین حال در بسیاری از موارد، حتی کسانی که تخصص دارند به دلیل نبود آشنایی با بدنه مدیریتی یا حضور نداشتن در شبکه‌های استخدامی، شانس برابر با نیروهای غیربومی ندارند که در نتیجه آن باعث شده که فرصت‌های مهم شغلی از بوشهری‌ها گرفته شده و سهم آنان به مشاغل ساده محدود مانده است.

 

پیامد تبعیضهای اشتغالزایی

تحلیلگران بر این باور هستند که این وضعیت پیامدهای اجتماعی قابل‌توجهی نیز به دنبال داشته است، چراکه بسیاری از جوانان بوشهری به تنهایی یا به همراه خانواده های خود در سالیان اخیر به دلیل نبود فرصت شغلی متناسب با تحصیلات و کارآمدی خود، از استان مهاجرت کرده‌اند که متاسفانه به مثابه یک زنجیره به هم پیوسته و مسری به سرعت در حال افزایش هستند، چرا که با کاهش امید اجتماعی، اقتصادی و .... همزمان با تضعیف هویت فردی و اجتماعی جوانان، بوشهر به عنوان یکی از بزرگترین قطبهای انرژی کشور، خالی از جوانان بومی می شود که خلاء فرهنگی – سنتی شدیدی را نیز موجب می شود. علاوه بر این، حضور گسترده نیروهایی از استان‌های دیگر در مشاغل تخصصی باعث شده شکاف میان میزبان و مهمان عمیقتر شود و احساس بی‌عدالتی در میان مردم محلی افزایش یابد که در درازمدت چشم اندازی مطلوبی برای این مسئله متصور نخواهد بود.

 

آیا امکان اصلاح وجود دارد؟

برای اصلاح چنین وضعیتی پیش از همه چیز نیاز به نظارت دقیق و مسئولان دلسوز به خصوص در سطح استان است که تا با نظارت سخت‌گیرانه و واقعی بر اجرای تعهدات جذب بومیان، ایجاد سازوکار شفاف برای اعلام فرصت‌های شغلی و ارائه گزارش‌های دوره‌ای از میزان تحقق سهمیه‌ها این فاصله و چالشهای موجود در این خصوص را کاهش و به تدریج حذف کنند. از طرف دیگر نهادهای آموزشی و دانشگاهی استان، به‌ویژه در حوزه‌های نفت و گاز، باید تقویت شوند تا نیروی متخصص بوشهری قادر به رقابت در بازار کار پارس جنوبی باشد، در غیراینصورت بدون چنین اقدامات ساختاری، فاصله میان شعار و واقعیت همچنان پابرجا خواهد ماند. اما در حال حاضر با توجه به شرایط کنونی و نرخ نامتعادل بومیان شاغل در شرکتهای فعال در این استان در مقایسه با غیربومی ها تعجب آور است، در حالیکه پارس جنوبی به‌عنوان قلب تپنده اقتصاد ایران شناخته می‌شود، سهم ناچیز بومیها از این ثروت عظیم ابهامات بسیاری را موجب شده است. در حقیقت جوانان استان که هر روز از پشت درهای بسته شرکت‌های نفتی بازمی‌گردند، به‌خوبی می‌دانند که تداوم این وضعیت به معنای افزایش مهاجرت، کاهش جمعیت فعال و تضعیف موقعیت اجتماعی و اقتصادی بوشهر خواهد بود. اگر چه مدیران استان بارها از اصلاح سخن گفته‌اند، اما تا زمانی که آمار، شفاف، دقیق و مطابق تعهدات نباشد، اعتماد عمومی بازسازی نمی‌شود.