گالیا حق پرست
بوشهری ها / امروزه یکی از مسائل قابل دقت و مطالعه، هنر انسان های ابتدایی است. هنر انسان های نخستین نمایانگر افکار و عقاید و آداب و رسوم و فرهنگ دورانی است که در هزاران سال قبل به دست هنرآفرینان آن روزگار ساخته و پرداخته شده است که البته هنوز هم بسیاری از مسائل و رمز و راز هنری فرهنگی آن دوران برای محققان هویدا نشده و همچنان در هاله ای از تاریکی پنهان مانده است.
غارنشینان پیش از تاریخ روی دیوار غارهایشان تصویر های زیبا می کشیدند، از سنگ و استخوان ابزار ساخته و بر روی آنها شکل حیوان می‌تراشیدند و سفال های خود را با طرح های رنگی گوناگون تزیین می کردند و بدین صورت اولین بخش از تاریخ تفکر، تخیل ، خلاقیت و هنر بشری شکل گرفت. در واقع بایستی چنین گفت که تاریخ هنر زندگی به قدمت بشریت می‌رسد و پیدایش آن به آغاز بشریت مربوط می باشد. زیرا هنر در زندگی بشر اصلی اساسی است. تاریخ هنر هر ملتی نموداری از استعدادها، توانایی ها، اندیشه ها، پشتکارها، پایداری ها و استقامت های آن ملت به شمار می‌رود و از همه چیز همان ملت حکایت می کند.
طی قرن ها چیزهایی که در محیط زندگی مردم هر ناحیه وجود داشته، در طرز تفکر مردم همان ناحیه راجع به زیبایی و ایجاد آثار از جمله آثار هنری بسیار موثر بوده است. لذا می توانیم سراغ تمدن‌های گوناگون، اوضاع جغرافیایی، تاثیرات مذهبی، اقتصادی و سیستم حکومت اجتماعی و حتی وضع زندگی ملت‌ها را از هنر آن بگیریم.
از ساخت ابزارها و ظروف سفالین، ایجاد کتیبه ها، مجسمه ها ، پیکرک ها و نقوش برجسته در دل سنگ گرفته تا به نگارگری و طراحی و ساخت بناهای عظیم و ابداعات تازه می توان دریافت که در حقیقت هنر، ریشه و زمینه در تمدن ملتی دارد که دارای هنرمندان و اهالی ذوقی بوده است که به هنر دل بسته و تعلق خاطر داشته اند و در آرزوی تشکیل جامعه ایده آل و حیات معقول بوده اند.
یکی از مهم ترین عواملی که باعث پیشرفت و دگرگونی ملت ها می شود، شناخت همین ریشه های فرهنگی و گذشته ی تاریخی است که پیشینیان آن را بنا کرده اند و نسل های بعدی با تکیه بر آن در جهت پیشرفت و تعالی گام برمی دارند. به گفته "روبرت فیسک" نابودی میراث فرهنگی بستر ساز شرایطی است که مرگ تاریخ را رقم می زند. از این رو حفظ و پاسداشت این میراث به جا مانده از گذشتگان بسیار حائز اهمیت است. در فرهنگ های گوناگون می توان به حفظ و نگهداری و انتقال این میراث فرهنگی از طرق مختلف اشاره نمود. موزه برای ارائه نمایش هویت فرهنگی به صورت نمادین عمل می کند و در واقع محصول مدنیت است و موجد پیشرفت فرهنگ. موزه یعنی نهادی که به زبان واقعی و بدون غل و غش سخن می گوید و می توان تاریخ پر از حادثه از جمله انقلاب ها، پیروزی ها، شکست ها، افول و نزول، صعود و ترقی سرزمین را حتی در آثار آن مشاهده نمود چرا که تاریخ و هنر پیوند ناگسستی دارند. از نظر اجتماعی موزه تمایزهای طبقاتی، نژادی و سِنی را نمی‌پذیرد و از این رو آغوشی دارد باز به سوی همه کسانی که در پی هویت خویش تاریخ را تورق می کنند.
با عبور از دالان ها و مشاهده اشیا موزه می توان گوش جان سپرد به صدای مردمانی که در ادوار مختلف زیست می کرده و با نگرش خود به دنیا می نگریسته اند و تابع تحولات جامعه و طبیعت بوده اند؛ تحولاتی که نظم و انسجامی ریاضی وار داشته اند. | منبع : روزنامه پیام عسلویه
عکس
