بوشهری ها / «یادگیری برای صلح پایدار » آموزش یک تلاش محوری است. این موضوع باید به توانمندسازی یادگیرندگان با دانش، ارزش ها، نگرش ها و مهارت ها و رفتارهای لازم برای تبدیل شدن به عوامل صلح در جوامع خود کمک کند. نقش آموزش و پرورش ، معلمان و آموزش دهندگان در مبارزه با سخنان نفرت انگیز در نتیجه صلح و نظم دارای اهمیت است .برای رسیدن به این دستاورد، ابتدا باید به رهبران فردا یعنی جوانانمان نگاه کنیم. تضمین تعهد فعال نسبت به صلح مستلزم چشم اندازی است که در آن بتوانیم دانش آموزان را با آموزش مناسب و ویژگی های رهبری جامع مجهز کنیم. تنها با به دست آوردن ارزش های دلسوزانه بی شمار می توانند رهبران جوامع خود و مدافعان صلح در مراحل بعدی زندگی خود شوند.ارتباط موثر برای تقویت تفاهم و حل مسالمت‌آمیز تعارضات ضروری است. همدلی به دانش‌آموزان کمک می‌کند دیدگاه‌های مختلف را درک کنند، فرهنگ فراگیری و بردباری را پرورش می‌دهند. تفکر انتقادی آنها را قادر می‌سازد تا مسائل پیچیده را تجزیه و تحلیل کنند، درک کنند. علل ریشه‌ای درگیری‌ها و ابداع راه‌حل‌های نوآورانه به‌علاوه، انعطاف‌پذیری و سازگاری حیاتی است، زیرا ترویج صلح اغلب مستلزم عبور از چالش‌ها و موانع است. توانایی همکاری و کار تیمی نیز برای ایجاد تأثیر جمعی ضروری است.یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای آموزش معاصر این است که در حالی که دانش‌آموزان به توسعه این ویژگی‌ها ادامه می‌دهند، حس عاملیت و توانمندی را نیز به دست می‌آورند. آنها برای پرورش شهروندانی که ناظران منفعل نیستند، بلکه مشارکت کنندگان فعال در رفاه اجتماعی هستند، حیاتی است. زمانی که دانش‌آموزان برای ایجاد تفاوت احساس قدرت می‌کنند، احتمال بیشتری دارد که در اقدامات بشردوستانه و فداکارانه شرکت کنند و در نتیجه به ساختار کلی صلح در جامعه کمک کنند.
فراتر از دامنه تبدیل شدن به رهبر، آموزش رهبری همچنین توانایی کمک به دانش آموزان را برای پرورش ارزش های مهم و مادام العمر که به آنها کمک می کند در هر مرحله از زندگی خود شکوفا شوند را محفوظ می دارد. همکاری، شفقت، تفکر انتقادی و غیره همگی عوامل فوق العاده مهمی هستند که می توانند مسیری موثر برای دانش آموزان برای تبدیل شدن به شهروندانی دلسوز، مسئولیت پذیر و درگیر کننده باشند.
با این حال، هیچ یک از اینها را نمی توان تضمین کرد مگر اینکه بسترهایی برای آموزش این ارزش ها وجود داشته باشد. به همین دلیل است که مسئولیت شروع این نوع آموزش بر عهده مؤسسات آموزشی است.
برای تقویت کیفیت رهبری، مدارس می توانند رویکردهای یادگیری تجربی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، شبیه سازی ها و خدمات اجتماعی را اتخاذ کنند. مدارس همچنین می توانند فعالیت ها و پروژه هایی را که کار تیمی، حل تعارض و آگاهی محیطی را ارتقا می دهند، ادغام کنند. این روش ها تجربیات عملی را به دانش آموزان ارائه می دهند. که باعث ایجاد انعطاف‌پذیری، کار گروهی و احساس مسئولیت اجتماعی می‌شود.
فراتر از قلمرو کلاس درس، فعالیت‌های فوق برنامه، از جمله باشگاه‌ها و ابتکارات متمرکز بر پایداری و صلح، نیز راه‌های فوق‌العاده‌ای برای دانش‌آموزان است تا مهارت‌های رهبری خود را در زمینه‌های دنیای واقعی توسعه دهند. شرکت در کارگاه ها و سمینارها همچنین راهی عالی برای آشنا کردن دانش آموزان با دیدگاه های مختلف و چالش های دنیای واقعی مرتبط با صلح و پایداری است.
اما قبل از برداشتن این گام‌ها برای پیاده‌سازی آموزش‌های مبتنی بر صلح و رهبری در برنامه درسی عادی دانش‌آموزان، اهمیت آن باید درک شده و به ذینفعان مربوطه منتشر شود. بنابراین، ابتدا باید روشن کنیم که چرا در وهله اول به ویژگی های رهبری در دانش آموزان نیاز است.
اول اینکه دانش آموزان نماینده آینده هستند، ارزش ها و اقدامات آنها به رفاه بلندمدت هر جامعه کمک می کند. با در نظر گرفتن این موضوع، سیاست گذاران و مربیان به دنبال القای ارزش های صلح و پایداری در دانش آموزان هستند تا آنها را فعال و مسئولیت پذیر کنند. دوم، جوانان مملو از آرمان‌گرایی، انرژی و دیدگاه‌های تازه هستند و آنها را به بازیگران کلیدی در ایجاد تغییرات مثبت اجتماعی و محیطی تبدیل می‌کند. دانش‌آموزان را می‌توان به‌عنوان عوامل تغییر در نظر گرفت که می‌توانند هنجارهای اجتماعی را به چالش بکشند و تغییر شکل دهند. در نهایت، موسسات بستری برای پرورش نه تنها برتری تحصیلی بلکه مسئولیت اجتماعی هستند و دانشجویان را به مدافعان طبیعی صلح و پایداری تبدیل می‌کنند.
واضح است که چرا جهان باید برای ایجاد تغییری که ما در آینده می خواهیم شاهد آن باشیم، به جوانان امروز تکیه کند. از آنجایی که آنها در نهایت رهبران فردا خواهند شد، مسئولیت ما این است که اطمینان حاصل کنیم که می توانند ویژگی های رهبری سالم و طیف گسترده ای از دیدگاه ها را به دست آورند.
نیاز به ویژگی‌های رهبری در میان دانش‌آموزان همیشه برای ارتقای صلح در جامعه مهم خواهد بود. رهبری یک صفت انحصاری نیست که مختص عده معدودی باشد. این مهارتی است که می توان آن را در هر دانش آموزی پرورش داد . از طریق پرورش هوش هیجانی، رویکردی فعالانه برای حل مسئله، تاکید بر فراگیر بودن، و ترویج کار گروهی مشترک، می‌توانیم دانش‌آموزان جوان را به رهبرانی تبدیل کنیم که متعهد به ایجاد دنیایی آرام‌تر و هماهنگ‌تر هستند.
یادداشت | بابک شاکر
