بوشهری ها /اصغــــر شعبانی: اگر چه فرماندار شهرستان دشتستان در نشست یکی دو هفته قبل خود در آیین تجلیل از اصحاب رسانه که به مناسبت روز خبرنگار برگزار شده بود با قاطعیت اظهار داشت : شاهد تغییرات مثبت و دگرگونی فروانی در حوزه زیرساخت ورزش شهرستان خواهیم بود. اما مگر می توان بدون حضور تیم ها و دسته جات ورزشی، باشگاه ها و بازیکنان و ورزشکاران به ورزش پرداخت ؟! اماکن ورزشی، سالن ها، چمن ها و همه ی زیرساخت ها گل و بلبل اند.
همه را از نو بازسازی خواهید کرد و نونوار خواهند شد اما قبول کنید ورزش و حوزه ی جوانان به بن بست رسیده است. متأسفانه در شرایط فعلی و در اکثر رشته های ورزشی ورزشکاران حداقلی اند؛ دل و دماغی برای فعالیت مجدد نیست. هیأت های ورزشی که به علت مشکلات عدیده ی مالی درب اتاق های خود را سه قفله کرده و تیم هایی که وجود داشتند با تنگ نظری و سوء تدبیر یا منحل شده و یا در آستانه نابودی قرار گرفته اند.
سالن های ورزشی از هیأت‌های فعال گرفته شده و به دست اشخاص خاص و سپرده شده؛ به طور مثال سالن ورزشی بانوان که مدیریت آن سالها به هیأت های همگانی شهرستان واگذار شده بود و از آن محل ده ها همایش پیاده روی و جشنواره های مختلف و برنامه های خانواده محور و مسابقات محلات در اقصی نقاط شهرستان و به خصوص شهر برازجان برگزار می‌شد را در اقدامی عجیب از این هیأت گرفته و بر روی کاغذ به هیأت انجمن های ورزشی داده اند.
نکته جالب اینکه از آن تاریخ نه تنها فعالیت های هیأت همگانی رو به افول گذاشته شده که از هیأت انجمن های ورزشی که می بایست از محل در اختیار داشتن سالن ورزشی برنامه هایی در حوزه همگانی انجام می شد حتی یک مسابقه منچ و مار پله هم برگزار نشده است.
چرا جلوی کار اشتباه را نمی گیرید ؟ چرا قبول نمی کنید مسیر را اشتباه می روید ؟ در حالی که طی یکماه اخیر برای احیای تیم های هم استانی شاهین و ایرانجوان بوشهر جلسات متعدد، نشست ها و رایزنی های فروانی صورت گرفته اما در دشتستان که هواداران فوتبال دلخوش حداکثر چهار تا پنج ماه فعالیت سرخپوشان(پرسپولیس) در لیگ ۳ هستند، نیز با سنگ اندازی و کارشکنی برخی افراد جاه طلب و ندانم کار فرصت از دست رفته و زبان های ناخیر مسبب احتمالی عدم شرکت نماینده دشتستان در لیگ ۳ خواهند شد. و قطعاً امین آذربان جوان که طی سال‌های اخیر برای تیم برازجان هزینه های زیادی کرده بود رفتن را به ماندن ترجیح داده است!
قصد ناامیدی ندارم، قرار نیست گلایه کنم. اما متأسفانه شرایط خوبی برای ورزش دشتستان بزرگ که مثلاً سال های ابتدایی دهه ی ۹۰ بیش از ۷۰۰۰ ورزشکار سازمان یافته داشت و هنگام برگزاری رقابت های استانی و مسابقات کشوری انواع و اقسام مدال ها و مقام های ورزشی در استان سهم بچه های برازجان و دشتستان می شد حکم فرما نیست و بیشتر فعالیت ها با ورزشکارانی به تعداد انگشتان دو دست در حال انجام است و اگر مدارس فوتبال و رده های پایه نیز فعالیت آنچنانی دارند به خاطر همراهی خانواده هایی است که بیشتر به فکر سرگرمی فرزندان خود در روزهای گرم تابستان هستند و البته تلاش های بی مزد و منت مربیانی که فقط و فقط از روی عشق و علاقه درگیر معدود رشته های ورزشی هستند.
حمایتی نمی شود! یک حامی توانمند و البته مدیرانی کاربلد، با تجربه مناسب ورزشی و دلسوز و عاشق و پایِ کار وجود ندارد و دلسردی جامعه ی ورزش دشتستان را فرا گرفته است. نه همایشی، نه مسابقاتی، نه تقدیری، نه تجلیلی. همه و همه پرداختن به موضوعات بی اهمیت در ورزش و تلاش برای فراری دادن مربیان و ورزشکاران و بازیکنانی که سالها بوده و هستند. با این حال باید تابوت ورزش دشتستان را برای تشییع آماده کرد.
عکس
