بوشهری ها / اسماء بوستانی: «امامزاده زین العابدین» مکانی است که بخش زیادی از خاطرات کودکی ام به آنجا بر میگردد. از لذت خاله بازی با همبازی های کودکیم گرفته تا «نون پوشی» کودکانی که نذر خانواده هایشان بودند.
خوب به یاد دارم همان روزهای بچگی، در ایام امتحانات دوران مدرسه هر زمان که آماده امتحان نبودیم و استرس شب امتحان سراغمان می آمد، به «امامزاده» دخیل می بستیم و با بوسیدن قفل در و ضریح آقا ، از او می خواستیم که در امتحان کمکمان کند.
«امامزاده زین العابدین» پناه تمام اهالی آن محله بود. دو مرد بزرگ بنام « غلام و فرج» که « عام غلو و عام فرج» صدایشان می کردیم، کلیددار این امامزاده بودند. بهشت جایگاهشان باشد. «غلام و فرج» دو برادر معلول که با جان و دل تمامی فعالیت های این امامزاده را به دوش می کشیدند.
امشب بعد از قریب به 13 سال در «حسینیه زین العابدین» برازجان برای عزاداری ایام شهادت «امام حسین» شرکت کردم. خاطرات خوش سالهای دور دوباره برایم زنده شد.
بعد از فوت «عام غلو و عام فرج» فردی متدین که در جوار این امامزاده زندگی می کرد بنام «عبدالرضا جلالیان» تصمیم به اخذ مجوز از اداره اوقاف جهت توسعه بنای مقبره این امامزاده و تبدیل آن به حسینیه گرفت.
بالاخره وی با همکاری « سکینه حسین آبادی» و «بتول بختیاری» که از بانوان فعال این حسینیه هستند، موفق شد حسینیه زین العابدین را تأسیس کند.
این حسینیه از تمامی امکانات رفاهی بهره مند است.به همین دلیل و بخاطر نزدیکی به «گاراژ بوشهر»، مسافرین برای استراحت و خواندن نماز به این مکان مراجعه می کنند. نماز ظهر و مغرب و عشا روزانه به صورت جماعت در این حسینیه برگزار می شود.
بعد از سالیان دراز که برای عزاداری «امام حسین ع» وارد حسینیه شده ام، شور و حال برگزار کنندگان مراسم برایم ستودنی است.
شورای حسینیه متشکل از 8 تا 10 بانوی فعال است که مدیریت آن بر عهده « سکینه حسین آبادی» و «بتول بختیاری» است. به گفته خودشان 13 سال است که با دست خالی و کمک های مردمی اما به عشق «امام حسین ع» مراسم عزاداری سیدالشهداء را برگزار می کنند. آنها در طول سال تمام مراسمات مذهبی را در همین حسینیه برگزار می کنند.
مسئول برگزاری این عزاداری که همگی او را «بتول» صدا می زنند کنارم نشست و از شور وحال رسیدن محرم برایم تعریف کرد: «یک هفته قبل از رسیدن ماه محرم تمام اعضای شورای این حسینیه در این مکان گرد هم جمع می شویم و به عشق «امام حسین » تمام حسینیه را شست و شو و نظافت و سیاهپوش می‌کنیم.
سه بانوی مداح به صورت ثابت داریم که هر ساله یک نفر مداحی مراسم را عهده دار می شود و بابت انجام وظیفه اش هیچ مبلغی را تعیین نمی کند. ما هم در قبال زحمتی که متقبل می شود هدیه ای هر چند ناچیز بعد از اتمام مراسم به او می دهیم.»
« سکینه حسین آبادی»در ادامه صحبت های « بتول» می گوید: «اینجا همه چیز به عشق مولایمان است. در شب پنجم ماه محرم گهواره حضرت علی اصغر(ع) را برای سبز پوشی در بین عزاداران می گذاریم، هر کس هر نیتی که دارد سنجاقی برداشته و قسمتی از این گهواره را می پوشاند. هر کس تا سال آینده حاجت روا شد پارچه سبزی، نذری یا هر هدیه ای که دارد به دلیل روا شدن حاجتش به حسینیه تقدیم می کند. عزاداری هر شب با خواندن زیارت عاشورا شروع می شود و با روضه خوانی مربوط به همان شب ادامه می یابد تا اینکه با سینه زنی به دور گهواره حضرت علی اصغر (ع) مراسم خاتمه می یابد.
«بتول» مراسمات شب شهادت حضرت قاسم (ع) را برایم توضیح می دهد: چون «حضرت قاسم (ع) جوان بود و به شهادت رسید بانوان در این شب سینی هایی مملو از شیرینی، حنا، مشکل گشا، حلوا، پارچه سبز و ... را بر سر می گذارند و با تشکیل حلقه عزاداری برای حضرت قاسم (ع) عزاداری می کنند. بعد از اتمام عزاداری محتویات این سینی ها را در بین عزاداران حسینی تقسیم می کنند.
«حسین آبادی» معتقد است هر کس با خلوص نیت در این مراسمات شرکت کند حاجت روا می شود. آن ها عروسکی را که به نام علی اصغر(ع) در گهواره قرار داده اند را بیرون آورده و تک به تک بر روی پاهای زنانی که از نعمت فرزند محروم هستند قرار می دهند تا به اذن خدا و کرم مولا تا سال آینده دامنشان سبز شود.
این بانوان حسینی که دورادور من نشسته و خاطرات عزاداری هایشان را بعد از سال ها دیدار با من تعریف می کنند، می گویند: شیرین ترین لحظه برای ما در ایام محرم شلوغ شدن مراسم عزاداری است. وقتی امشب از شب قبل استقبال مردم بیشتر می شود و مراسم باشکوه تر برگزار می شود برایمان قشنگ ترین و شیرین ترین خاطره است. به گفته خودشان هیچ خاطره تلخی در این 13 سال نداشته اند و تا نفس در سینه آن ها باقی است تصمیم دارند این مسیر ارزشمند را ادامه دهند.
در ایام عزاداری ماه محرم و صفر، حسینیه های خانگی بسیاری در محلات مختلف شهر برازجان به ویژه محلات قدیمی تر میزبان عزاداران حسین (ع) است که حسینیه زین العابدین واقع در محله نجف آباد و در نزدیکی گاراژ بوشهر از باسابقه ترین آنهاست.
از دیگر این حسینیه ها می توان به حسینیه خانگی آقا غلامحسین امیری معروف به «آغولومسین» در نزدیکی بقعه سیدعبدالکریم و حسینیه خانگی عباس شهریاری که آن مکان را به نام هیئت عزاداری« ننه عباس» می شناسند واقع در پشت مدرسه سیزده آبان و هیئت بنی هاشمی محله ی علی آباد برازجان نام برد که از گذشته تاکنون مراسمات عزاداری حسین (ع) را برگزار و میزبان عزاداران حسینی هستند.
ارسال نظرات