سخنان حاجیانی در مجلس یادبود، اعتراض امام جمعه بندر دیر را پی داشت و حجت الاسلام حسینی از تربیون نمازجمعه، سلف خویش را به نقد کشید. این سطور برآن نیست که محتوای کلام و مشی سیاسی این دو روحانی را برکاود و بررسد که کدامیک در این مباحثه محقند، بلکه بر آن است تا از چشمی توسعه شهرستانی به آن بنگرد.
فوت ناگهانی آیت الله هاشمی، هر چند جامعه را در بهت و ماتم فرو برد، اما مشایعت میلیونی مردم از او در سفر ابدی آخرت، به جلوه ای ویژه در تقویم سیاسی بدل گردید که در این باره بسیار نوشته اند و خواهند نوشت. در این تشییع تاریخی و ماندگار، طیف متنوعی از دلواپس ترین دلواپسان تا رادیکال ترین اصلاح طلبان به چشم می خوردند و هر یک از ظن خود در این مراسم شکلاً مذهبی و ماهواً سیاسی، حضور یافتند. از این حضور گسترده می شود فهمید که در حین کثرت و تضاد علایق، می توان زیست جمعی کم دغدغه سیاسی نیز داشت.
در حالی که انتظار می رفت در ایامی که هنوز جامعه متاثر از فقد یار دیرین امام و رهبری و مراسم وحدت بخش تشییع وی بود، در سایر شهرها نیز نام و یاد هاشمی، همدلی را به بار آورد ، اما در شهرستان کوچک و جنوبی دیر، دو دوست قدیمی را بار دگر رو به روی هم قرار داد. اگر بخواهیم برجسته ترین روحانیان تاثیرگذار در معادلات شهرستان دیر را نام ببریم، بی شک امام جمعه فعلی و سابق بندر دیر در صدر لیست قرار خواهند گرفت. هر چند آیت الله سیدهاشم حسینی بوشهری از لحاظ رتبه و جایگاه حوزوی و سیاسی قابل قیاس با سایر هم لباسان دیری نیست، یا حجج الاسلام محمودی، گنجی، رکنی حسینی و حسینی ائمه جمعه کنگان، جم، گناوه و دیلم از روحانیان خوشنام شهرستان هستند، اما همه اینها هیچ گاه تاثیر آن چنانی بر مناسبات و معادلات شهرستان دیر نداشته اند.اما شیخ عبدالله حاجیانی و سیدعلی حسینی در تمام سالهایی که مسئولیت داشته یا نداشته، در کلام و عمل ثابت کرده اند که قلبشان با تمام وجود برای آبادانی دیر می تپد و برای این مهم، تلاش های بی شماری داشته و دیر از خدمات وجودی این دو بهره زیادی برده است. اما از هر دو روحانی سابقاً همنشین و همکلام باید پرسید که این مجادلات چه رهاوردی برای توسعه این آب و خاک در پی دارد؟ از شیخ و سید انتظار می رود به جای آنکه از فاصله دور و در مجامع عمومی و از طریق میکروفن، حرف و صدای خود را به هم برسانند، به گفت و گو و دیالوگ، همان حلقه گمشده جامعه ایرانی روی آورده و بدون هیچ فاصله ای، اندیشه های خویش را به بحث و اشتراک بگذارند.
حاجیانی و حسینی را نمی توان صرفاً یک نام و یک شخصیت حقیقی یا حقوقی دانست، بلکه جامعه بسیار به آنها فرصت داده و بر آنها سرمایه گذاری کرده تا به سرمایه ارزشمند اجتماعی بدل شده تا با کلام و اندیشه خود،گره گشای مشکلات شوند اما بیم آن می رود که طرح چنین موضوعاتی، جامعه و سرمایه های اجتماعی را از هدف و خاستگاه اصلی که توسعه شهرستان است، دور نماید.
امامان جمعه سابق و فعلی شهرستان از شخصیت های زجزکشیده ی نسل اول انقلاب هستند که بی شک رفتار و کلام آنها، نسل های پسین را متاثر می گرداند. چه نیکوست که این دو شخصیت؛ دغدغه های خود را در فضایی محدود و بی واسطه و با گفت و گو به بحث گذارده و رافع ابهام های اندیشه ای خویش گردند و مجامع عمومی را فرصتی برای بسط مباحث توسعه ای قرار داده تا نسل های بعدی همچنان صفحه ای روشن از نسل اول انقلاب در ذهن داشته باشند.
مخلص کلام اینکه؛ حجج الاسلام حاجیانی و حسینی، لطفا گفتگو کنید. چشم در چشم، رو در رو و بی هیچ واسطه انسانی و غیر انسانی