در جریان مبارزات تنگستانی‌ها در استان بوشهر در زمان رئیسعلی دلواری و زائرخضرخان اهرمی تنها نقطه‌ای که این خط تلگراف مورد تعرض قرارگرفت، در منطقه تنگستان بود که دولت انگلستان بارها مجبور شد، دست به تعمیر و گماشتن نیروهای حفاظتی در منطقه تنگستان بزند که هزینه بسیار زیاد سیاسی و اقتصادی برای دولت بریتانیا داشت. جهت ایجاد تلگرافخانه انگلستان که از لندن تا هندوستان امتداد داشت، به ناچار از کشورهای مختلفی ازجمله ایران چه به‌صورت تیرهای زمینی یا کابل‌های دریایی می‌گذشت، در استان بوشهر نیز خطی وجود داشت که از استان فارس (شیراز) به بندر بوشهر انتقال داده می‌شد. در جریان مقاومت جنوب در اواخر دوره قاجاریه مبارزان تنگستانی برای مقابله با استعمار انگلیس و زمین‌گیر کردن نیروهای انگلیسی تیرهای خط تلگراف را که از منطقه تنگستان می‌گذشت، بریده و این تیرها را به منطقه خودشان انتقال می‌دادند.
شاهد این گزارش‌های تاریخی به‌دست آمدن یکی از تیرهای خط تلگراف انگلیس در جریان کف‌‌سازی و محوطه‌سازی قلعه تاریخی زائرخضرخان اهرمی است که روی این تیر عبارت «شرکت برادران زیمنس» (Co Brothers Siemens) حک شده است. این شرکت تامین‌کننده و سازنده خط تلگراف دولت انگلستان از لندن به کشور هندوستان بوده است. ساختار تشکیلاتی تلگرافخانه بوشهر، بخش‌های گوناگونی داشت. شاید تقسیم‌بندی ساختار تلگرافخانه بوشهر، تاحدودی تابع تقسیم سیاسی و اداری آن منطقه بوده باشد. برهمین اساس، برخی نواحی جغرافیایی به‌عنوان تلگرافخانه ایرانی، تحت نظارت و در اختیار تلگرافخانه ایالت فارس قرار داشت. در پیوند با این موضوع، تلگرافخانه بوشهر نیز در دو قسمت مجزا به فعالیت خود ادامه می‌داد. به نوشته لورمیر، در کتاب سواحل خلیج‌فارس، در بوشهر و مناطق پیرامون آن به‌طور معمول، دو خط تلگراف وجود داشت: خط تلگراف هند و اروپا که آن را سیم انگلیسی می‌خواندند. تلگراف دولت ایران که آن را سیم ایرانی نام‌گذاری کرده بودند.
