ورود آماری بوشهر به دایره خوشبختی پارادوکس

بوشهری ها /صدیقه بهزادپور / استناد به آمار وارقام، همواره یکی از ابزارهایی محسوب می شود که می توان به تحلیل در مقوله های مختلف اقتصادی، اجتماعی و... پرداخت . اما گاهی اوقات، این آمارها نمی‌توانند واقعیت‌های عمیق‌تری را که در زندگی روزمره مردم وجود دارد، به تصویر بکشند. استان بوشهر نمونه‌ای بارز از این پارادوکس است، چرا که در حالی که آمارهای رسمی نشان‌دهنده نرخ بیکاری پایین و تورم و بیکاری در این استان هستند، تجربه روزمره مردم حکایت از مشکلات اقتصادی جدی و فشارهای معیشتی دارد. این امر با وجود وجود صنایع بزرگ مانند پتروشیمی، و سهم ناچیز بومیان در اشتغال احساس بی‌عدالتی را در میان مردم ایجاد کرده است که البته انتشار آمارهای غیرواقعی به آن بیش از پیش دامن می زند. این امر درباره هزینه‌های بالای زندگی، به ویژه هزینه‌های خوراکی، در خانوارهای بوشهری نیز صادق است که با جایگاه اعلامی بوشهر در انتهای شاخص های فلاکت کلان، همخوانی ندارد.

شکاف آمار رسمی و واقعیتها

به گزارش «رویداد پارس»، شکاف بین آمارهای رسمی و واقعیت‌های اجتماعی، نیازمند توجه جدی سیاست‌گذاران است و به گفته صاحبنظران؛ باید  به جای تکیه بر اعداد و ارقام، به صدای مردم گوش داد و واقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی آن‌ها را درک کرد، چرا که تنها با توجه به این واقعیت‌ها و اتخاذ تصمیمات مؤثر می‌توان به بهبود وضعیت معیشتی مردم بوشهر و رفع مشکلات اقتصادی آن‌ها کمک کرد. در غیر این صورت، ادامه این روند می‌تواند به نارضایتی‌های اجتماعی و بی‌ثباتی‌های اقتصادی منجر شود که عواقب آن برای جامعه بسیار سنگین خواهد بود. به عقیده تحلیلگران؛ شاخص فلاکت، از مجموع نرخ بیکاری و تورم به دست می‌آید، و بر اساس آمارهای رسمی منتشره، این رقم  در بوشهر پایین گزارش شده است، اما تجربه روزمره مردم حاکی از مشکلات اقتصادی جدی است و طبق بررسیهای صورت گرفته؛ شاخص فلاکت استان بوشهر نشان می‌دهد که آمارهای رسمی با واقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی این منطقه همخوانی ندارند.  اگرچه بوشهر در رتبه‌های پایین شاخص فلاکت قرار دارد، اما تجربه روزمره مردم حاکی از مشکلات اقتصادی جدی است. بر اساس گزارش‌های رسمی، بوشهر در میان استان‌هایی با کمترین نرخ تورم و بیکاری قرار دارد، به عنوان مثال، معاون توسعه بازرگانی جهاد کشاورزی استان بوشهر اعلام کرده است که این استان با تورم ۰.۲ درصد، کمترین نرخ تورم کشور را دارد، علاوه بر این، بوشهر به عنوان دومین استان با کمترین نرخ تورم سالانه معرفی شده است. 

اما به گفته کارشناسان؛ آمارهای مذکور با واقعیت‌های اقتصادی مردم بوشهر همخوانی ندارند.  مرکز آمار ایران گزارش داده است که یک خانوار بوشهری در سال گذشته بیش از ۷۴ میلیون تومان به صورت میانگین برای اقلام خوراکی هزینه کرده است که بالاترین میزان در میان ۳۱ استان کشور است، بر این اساس این امر حکایت از این دارد که هزینه‌های زندگی در بوشهر بسیار بالا است و مردم با فشارهای اقتصادی زیادی مواجه هستند.

بیکاری و اشتغال؛ چالش‌های پنهان

اگرچه آمارهای رسمی نرخ بیکاری پایین‌تری را برای بوشهر نشان می‌دهند، اما واقعیت‌های اجتماعی چیز دیگری می‌گویند.  بسیاری از ساکنان بوشهر، به ویژه بومیان، از بیکاری و کمبود فرصت‌های شغلی شکایت دارند.  با وجود حضور صنایع بزرگ مانند پتروشیمی در استان، سهم بومیان در اشتغال این صنایع بسیار کم است.  این موضوع باعث نارضایتی و احساس بی‌عدالتی در میان مردم شده است.  تفاوت بین آمارهای استان بوشهر در میان استان‌های با کمترین شاخص فلاکت قرار دارد، و  واقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی این منطقه تصویر متفاوتی را ارائه می‌دهند.  در حقیقت در سالهای متمادی اصلیترین دغدغه مردم، تبعیض فیمابین استخدام بومیان در شرکتهای صنعتی استانی است که مردمانش سالهاست به عنوان میزبان شرکتهای صنعتی هستند که حاصل آن جز دود و آلودگی و ... برایشان نبوده است، اما در پسِ آمارسازیهای زیبا، حائز رتبه های خوب در دایره خوشبختی شده است.

نرخ تورم در استان بوشهر

این گزارش حاکی است؛ هرچند آمارهای رسمی ممکن است تصویر مثبتی از وضعیت اقتصادی بوشهر ارائه دهند، اما تجربه روزمره مردم چیز دیگری را نشان می‌دهد. هزینه‌های بالای زندگی، بیکاری و کمبود فرصت‌های شغلی برای بومیان، نشان‌دهنده مشکلات اقتصادی جدی در این استان است.  برای بهبود وضعیت، لازم است سیاست‌گذاران به جای تکیه بر آمارهای رسمی، به واقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی مردم توجه کنند و اقدامات موثری برای رفع مشکلات انجام دهند. بر اساس گزارش‌های منتشره، استان بوشهر با نرخ تورم ۲۹.۶ درصد، دومین استان با کمترین نرخ تورم در کشور شناخته می‌شود.   همچنین، در برخی گزارش‌ها نرخ تورم این استان ۲۸.۹ درصد اعلام شده است.   این آمارها نشان‌دهنده وضعیت نسبتاً مطلوب تورم در بوشهر نسبت به سایر استان‌هاست.  همچنین نرخ بیکاری در استان بوشهر نیز در گزارش‌های مختلف بین ۶.۱ تا ۷.۸ درصد اعلام شده است.  به عنوان مثال، در زمستان ۱۴۰۲ نرخ بیکاری این استان ۶.۱ درصد گزارش شده است.   همچنین، در تابستان ۱۴۰۳ این نرخ به ۷.۹ درصد رسید.   این ارقام نشان‌دهنده کاهش نرخ بیکاری نسبت به سال‌های گذشته است.

شاخص فلاکت در استان بوشهر

اما باوجود همه آمارها و  نرخ‌های تورم و بیکاری مذکور، شاخص فلاکت در استان بوشهر پایین گزارش شده  و بر اساس آن، بوشهر در رتبه سوم استان‌های با کمترین شاخص فلاکت قرار دارد که  این شاخص در ظاهر نشان‌دهنده وضعیت نسبتاً مطلوب اقتصادی استان است. آنچه که در حال حاضر قابل مشاهده است؛ اینکه؛  بسیاری از ساکنان بوشهر از مشکلات اقتصادی جدی شکایت دارند،   یکی از مشکلات اصلی، عدم بهره‌مندی بومیان از فرصت‌های شغلی در صنایع بزرگ استان مانند نفت، گاز و پتروشیمی است.  بسیاری از این فرصت‌های شغلی به افراد غیربومی اختصاص یافته‌اند، که باعث نارضایتی مردم محلی شده است.  علاوه بر این، هزینه‌های زندگی در بوشهر بالا است.  بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، یک خانوار بوشهری در سال گذشته بیش از ۷۴ میلیون تومان به صورت میانگین برای اقلام خوراکی هزینه کرده است، که بالاترین میزان در میان ۳۱ استان کشور است.   این آمار نشان‌دهنده فشار اقتصادی بر خانوارهای بوشهری است.  در نهایت اینکه؛ اگرچه آمارهای رسمی نشان‌دهنده وضعیت اقتصادی نسبتاً مطلوب در استان بوشهر هستند، واقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی این منطقه حاکی از مشکلات جدی است.  عدم بهره‌مندی بومیان از فرصت‌های شغلی و هزینه‌های بالای زندگی از جمله مشکلات اصلی ساکنان بوشهر است.  بنابراین، لازم است سیاست‌گذاران به جای تکیه بر آمارهای رسمی، به واقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی مردم توجه کنند و اقدامات موثری برای رفع مشکلات انجام دهند./ روزنامه رویداد پارس