خرابش نکنیم؛بیاییم اگر یک کار خوبی اتفاق می افتد در بوق و کرنایش کنیم تا فراگیر شود.چند روز پیش خبری منتشر شد که آدم را در فکر فرو می برد؛کاهش اهدای عضو در ایران! آن هم به دلیل پخش یک برنامه در ماه مبارک رمضان.در آن برنامه خیلی ها عنوان کرده بودند که از کما دوباره به زندگی برگشته اند و حالا می توانند خیلی عادی روزگار بگذرانند.برنامه ای که باعث شد تا عموم مردم مرگ مغزی را با رفتن به کما اشتباه بگیرند و آمار رضایت خانواده ها برای اهدای عضو افت شدیدی داشته باشد.
- برای همین است که می گویم کار خوب را باید فریاد زد.خیلی ها هستند مثل علی دایی،فرهاد مجیدی،خداداد عزیزی،مهدی طارمی،سردار آزمون و ...که دست شان به کار خیر است.اینها را گفتم تا به اینجا برسم.فیلم عروسی یکی از کوتاه قامتان در فضای مجازی را دیدید؟چند نفرتان پس از انتشار آن می دانستید که کل خرج این عروسی به 50 میلیون تومان نرسیده و همه هزینه های آن را سردار آزمون داده است؟
تازه اینها چهره های مردمی هستند و وقتی کار خیری می کنند و به گوش یکی از دوستان شان می رسد و به سرعت نور رسانه ای می شود.در همین ماجرای فروریختن متروپل آبادان؛دیدید هر که هر چه داشت در طبق اخلاص می گذاشت؟یکی ساندویچ درست کرده بود و با موتور خودش بین نیروهای امدادی پخش می کرد،دیگری سگ های زنده یابش را آورده بود،یکی آب معدنی پخش می کرد و کارهایی از این شکل که گره باز می کند از کار خلق الله.این مسئولیت های اجتماعی فقط نباید روی دوش چهره ها باشد.خیلی ها هستند که شاید مادی نتوانند کمکی کنند اما همین که دست روی شانه هموطن خودشان می گذارند و می گویند:«غصه نخور ما هستیم.»به دنیا می ارزد.کارهای خوب را باید فریاد زد،باید گفت و گفت تا به یک فرهنگ تبدیل شود که هر جا صدایی برای کمک بلند شد باشند کسانی که بدون هیچ چشمداشتی بگویند:«حساب این آقا،حساب این خانم و حساب فلانی با من.»
