روایت یک مجروح از حمله اسرائیل به زندان اوین؛ کار خیری که ناتمام ماند

بوشهری ها / دوم تیرماه، در اوج جنایات رژیم صهیونیستی علیه کشورمان، اگرچه پیش از این نیز جنایت‌های این رژیم منحوس در غزه و برخی نقاط ایران برای همگان ثابت شده بود، اما کمتر کسی تصور می‌کرد که یک زندان ــ جایی که غیرنظامیان و بی‌پناه‌ترین انسان‌ها در آن نگهداری می‌شوند ــ هدف چنین حمله‌ وحشیانه قرار گیرد. حمله‌ به زندان اوین که رژیم جنایتکار صهیونیستی آن را «نمادین» نامید اما تا این لحظه به شهادت 79 تن از ساکنان بی‌دفاع آن انجامیده است.

در همین روز، آقای خاکسار، راهی شده بود سمت اوین؛ خیّر بود. از همان آدم‌هایی که وقتی دیگران می‌گویند "کاری از دستمان برنمی‌آید"، او می‌رفت ببیند چه می‌شود کرد. یک زندانی، یک پدر چشم‌انتظار، یک امضا... شاید گره‌ای از زندگی یک نفر باز می‌کرد. آمده بود تا واسطه‌ی آزادی یک زندان مالی باشد؛ تا یک زندگی از پشت میله‌ها به خانه بازگردد اما پیش از آن‌که درِ زندان باز شود، پیش از آن‌که پرونده‌ای ورق بخورد، پیش از آن‌که امیدی زنده شود، موشک آمد. همان‌هایی که می‌گویند "مناطق نظامی را نشانه گرفتیم"، حمله کردند به جایی که غیرنظامیان بی‌پناه، در آن بودند.