ژوزه مورینیو سرنوشت طارمی را عوض می‌کند

بوشهری ها /با پایان فصل 25-2024، مهدی طارمی حالا یکی از بحث‌برانگیزترین نام‌های فوتبال ایران است. مهاجمی که در تابستان گذشته با انتقالی خبرساز از پورتو به اینتر پیوست و امید می‌رفت با حضورش در سری آ، دوباره خود را به‌عنوان یکی از مهاجمان برتر آسیا تثبیت کند. اما فصل اول او در فوتبال ایتالیا، به‌خصوص از نظر آماری، مطابق انتظار پیش نرفت. با این حال، آن‌چه باعث شده طارمی همچنان در مرکز توجه باقی بماند، فراتر از گل‌های زده است.
او نه‌تنها نقش مهمی در ساختار هجومی اینتر ایفا کرد، بلکه با بازی‌های هوشمندانه‌اش در فضای بین خطوط، خلق موقعیت برای دیگر مهاجمان و فداکاری در کار تیمی، توانست به عنوان بازیکنی موثر شناخته شود. همین تأثیرگذاری همه‌جانبه باعث شد که جایزه «توپا»، مرد سال فوتبال ایران در سال ۱۴۰۴، به او تعلق گیرد؛ جایزه‌ای که بر مبنای رأی کارشناسان، مربیان، و روزنامه‌نگاران اهدا می‌شود.

فصل سخت در اینتر؛ فراتر از گل‌ها
طارمی در این فصل تنها ۵ گل در تمامی رقابت‌ها به ثمر رساند؛ آماری که نسبت به دوران پرفروغش در پورتو کاهش چشمگیری داشت. او پیش از این فصل، همواره آمار دو رقمی در گلزنی داشت و یکی از بهترین مهاجمان لیگ پرتغال محسوب می‌شد. اما در اینتر، شرایط متفاوت بود. رقابت شدید برای حضور در ترکیب اصلی، تطبیق با سبک بازی تاکتیکی‌تر سری آ، و نقش متفاوتی که سیمونه اینزاگی برای او در نظر گرفته بود، باعث شد تا طارمی بیشتر به‌عنوان مهاجم مکمل یا بازی‌سازی در عمق میدان مورد استفاده قرار گیرد تا گل‌زن نهایی.

با وجود این، آمار پاس‌گل‌ها، مشارکت در ایجاد موقعیت و حتی پوشش دفاعی در بازی‌های بزرگ نشان می‌داد که طارمی در زمین حضوری موثر دارد. او بارها با حرکات بدون توپ خود، دفاع حریف را باز کرد و فضا را برای مارکوس تورام یا لائوتارو مارتینز فراهم کرد. این نقش پنهان اما کلیدی، از دید مربیان و آنالیزورها پنهان نماند. نمایش درخشان او مقابل بارسا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان و تاثیرگذاری بالای او در دقایق حضورش در زمین که به پیروزی تاریخی نرآتزوری منجر شد، برای مدتها در یاد هواداران این تیم خواهد ماند.

مرد سال فوتبال ایران؛ معنای یک انتخاب
انتخاب طارمی به‌عنوان بهترین بازیکن ایرانی سال، به نوعی تجلیل از کیفیت بالای بازی او در بالاترین سطح فوتبال اروپاست. رقابت برای دریافت این جایزه، با حضور نام‌هایی چون امیرحسین حسین‌زاده، مهدی قائدی، مهدی ترابی، و البته سردار آزمون بسیار فشرده بود. اما آن‌چه طارمی را متمایز کرد، استمرار حضورش در سطح اول فوتبال قاره اروپا و تطبیق با فوتبال ایتالیا، با وجود چالش‌های فراوان بود.

نقش رهبری طارمی در تیم ملی ایران نیز عاملی مهم در این انتخاب بود. او در بازی‌های انتخابی جام جهانی نشان داد که همچنان یکی از مهره‌های کلیدی تیم ملی است و می‌تواند وزنه هجومی تیم را به دوش بکشد.

مقصد بعدی؛ زیر نظر ژوزه مورینیو؟
در روزهایی که بازار نقل و انتقالات تابستانی در اوج است، یک نام غافلگیرکننده وارد معادلات شده: فنرباغچه. تیمی که حالا با هدایت ژوزه مورینیو به دنبال فتح لیگ ترکیه و بازگشت به قله‌های اروپا است. در حالی که پیش از آن نام‌های مختلفی در لیگ برتر  و حتی بشیکتاش، دیگر غول ترکیه، مطرح بود اما ناگهان فنر با گزینه اصلی تبدیل شد. طبق گزارش رسانه‌های ترک و منابع نزدیک به باشگاه، مورینیو شخصاً از مدیران باشگاه خواسته تا مقدمات جذب طارمی را فراهم کنند. فنر پیش از این جان دوران را از النصر به خدمت گرفته و با حضور طارمی می‌تواند خط حمله ترسناکی برای فصل آینده تشکیل بدهد.

طارمی، در صورت انجام این انتقال، دومین بازیکن ایرانی خواهد بود که زیر نظر مورینیو کار می‌کند. پیش از او، سردار آزمون در رم شاگرد آقای خاص شد؛ هرچند فرصت درخشش کامل نیافت. اما تجربه آزمون، حالا به‌نوعی راه را برای طارمی هموار کرده است. مورینیو نشان داده که علاقه خاصی به بازیکنان باهوش و منضبط دارد؛ کسانی که می‌توانند نقش‌های چندگانه را در زمین ایفا کنند و در فاز انتقال سریع، تصمیم‌های درست بگیرند. طارمی با سابقه‌اش در پورتو و اینتر، دقیقاً چنین ویژگی‌هایی را داراست.

ترکیه؛ سکوی پرتاب دوباره؟
انتقال به فنرباغچه می‌تواند برای طارمی فرصتی برای احیای آمار گلزنی‌اش باشد. در لیگی کمتر دفاعی از سری آ، با حضور بازیکنانی چون جنک توسون، اندرسون تالیسکا و چنگیز اوندر در خط حمله فنرباغچه، طارمی می‌تواند نقشی مکمل اما برجسته ایفا کند. از طرفی حضور مورینیو به‌عنوان مربی‌ای که به بازیکنان باتجربه تکیه می‌کند، می‌تواند اعتماد به نفس او را دوباره به اوج برساند.

این انتقال، همچنین می‌تواند به نفع تیم ملی ایران هم باشد؛ چرا که طارمی در آستانه جام جهانی ۲۰۲۶، نیاز دارد در شرایط مسابقه‌ای و فنی مطلوب قرار گیرد تا بتواند نقش کلیدی‌اش در تیم ملی را حفظ کند.
اگر انتقال به فنرباغچه با هدایت مورینیو نهایی شود، این مهاجم بوشهری یک بار دیگر وارد ماجراجویی تازه‌ای خواهد شد؛ این بار نه برای اثبات توان گلزنی‌اش، بلکه برای تثبیت جایگاهش به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان نسل خود.