بوشهری ها /*سید حسین جعفری - استان بوشهر، بهعنوان نگین خلیج فارس و یکی از مهمترین قطبهای انرژی، تجارت و فرهنگ ایران، همواره خاستگاه استعدادها و ظرفیتهای انسانی بیبدیلی بوده است.
جوانان نخبه بوشهری، با ریشههای عمیق در فرهنگ بومی و روحیهای سرشار از خودباوری، امروز بیش از هر زمان دیگر میتوانند بهعنوان نیروی محرکه توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور نقشآفرینی کنند.
اهمیت این گروه نهتنها در تواناییهای علمی و تخصصی آنان، بلکه در پیوندی است که میان میراث فرهنگی منطقه و چشماندازهای نوین پیشرفت ایجاد میکنند.
در شرایطی که اقتصاد ایران در پی تنوعبخشی، کاهش وابستگی و توسعه پایدار است، بهرهگیری از نخبگان بومی، کلید راهبردی برای تحقق اهداف نظام جمهوری اسلامی در سطح ملی بهشمار میرود.
نخست باید پذیرفت که بوشهر، با موقعیت راهبردیاش در ساحل خلیج فارس، از دیرباز دروازه تعاملات تجاری، فرهنگی و علمی ایران با جهان بوده است.
این پیشینه تاریخی، زمینهای غنی برای پرورش استعدادهای چندوجهی فراهم کرده است؛ استعدادهایی که امروز در حوزههای مهندسی نفت و گاز، شیلات، حملونقل دریایی، صنایع دستی و گردشگری دریایی و حتی حوزههای نوین فناوری اطلاعات و انرژیهای تجدیدپذیر فعالاند.
چنین گسترهای از توانمندیها نشان میدهد که بومیگرایی در بوشهر صرفاً یک شعار فرهنگی نیست، بلکه میتواند بهعنوان یک راهبرد توسعهای پایدار مورد بهرهبرداری قرار گیرد.
نکته اساسی دیگر، نقش جوانان نخبه در بازتعریف رابطه میان علم و اجتماع است.
وقتی از بومیگرایی سخن میگوئیم، به معنای نفی دانش و تجربه جهانی نیست، بلکه تأکید بر ترجمه و انطباق هوشمندانه آن با شرایط محلی است.
جوانان بوشهری که در دانشگاهها و مراکز پژوهشی استان تحصیل میکنند، بهخوبی میتوانند این پل انتقال دانش را بسازند؛ آنان با درک عمیق از نیازهای منطقه و شناخت فرهنگ بومی، ظرفیتهای اقتصادی را به فرصتهای واقعی تبدیل میکنند.
در این میان، حمایت از کارآفرینی دانشبنیان و شرکتهای نوپا در استان بوشهر یک ضرورت است؛ چرا که این نهادهای کوچک اما چابک، بسترهای خلاقیت جوانان نخبه را فراهم میکنند و موتور محرک اشتغال پایدار بهشمار میآیند.
از منظر اجتماعی، حضور جوانان نخبه در عرصه تصمیمسازی و تصمیمگیری اهمیت ویژهای دارد. این گروه میتواند بهعنوان حلقه واسط بین مردم و ساختارهای حاکمیتی عمل کند و نیازهای واقعی جامعه را به زبان علمی و کارشناسی ترجمه کند.
ورود آنان به شوراهای مشورتی، نهادهای پژوهشی، سازمانهای مردمنهاد و حتی عرصههای مدیریتی، تضمینکننده سیاستگذاری واقعبینانهتر و کارآمدتر خواهد بود.
از سوی دیگر، این فرآیند موجب میشود تا خود جوانان احساس تعلق و اثرگذاری بیشتری داشته باشند؛ عاملی که سرمایه اجتماعی را در سطح استان و کشور تقویت میکند و به افزایش اعتماد عمومی منجر میشود.
نظام جمهوری اسلامی در گام دوم انقلاب، بر علم، معنویت، اخلاق و خودباوری جوانان تأکید دارد، در این چارچوب، بوشهر میتواند بهعنوان الگویی از پیوند جوانان نخبه با اهداف کلان ملی معرفی شود.
حمایت از نخبگان بومی نهتنها باعث ارتقای شاخصهای اقتصادی استان میشود، بلکه میتواند به گسترش عدالت اجتماعی و کاهش مهاجرت نخبگان از مناطق جنوبی کشور کمک کند.
دولت و نهادهای محلی باید با برنامههای حمایتی، از جمله اعطای تسهیلات مالی، ایجاد مراکز نوآوری، توسعه زیرساختهای پژوهشی و فراهم کردن فرصتهای آموزشی، مسیر رشد و اثرگذاری جوانان را هموار سازند.
از سوی دیگر، نباید از اهمیت هویت فرهنگی و دینی در تقویت روحیه جوانان نخبه غافل شد. فرهنگ بومی بوشهر، با ریشههای عمیق مذهبی، موسیقایی و آئینی، میتواند پشتوانهای معنوی و هویتی برای حرکتهای نوآورانه باشد.
این تلفیق فرهنگ و فناوری، نهتنها از انقطاع فرهنگی جلوگیری میکند، بلکه در تولید محصولات و خدماتی که با روح و نیاز جامعه سازگارند نقش تعیینکننده دارد.
همچنین، پیوند میان دانشگاه و صنعت در بوشهر باید جدیتر گرفته شود. استان بوشهر با برخورداری از صنایع بزرگ انرژی، کشاورزی، شیلات و حملونقل دریایی، ظرفیت عظیمی برای تبدیل ایدههای علمی به پروژههای اقتصادی دارد.
جوانان نخبه میتوانند از طریق کارآموزی، پروژههای مشترک تحقیقاتی و استارتاپهای صنعتی، پلی میان این دو حوزه ایجاد کنند. این تعامل دوسویه به ارتقای سطح فناوری صنایع محلی، افزایش بهرهوری و در نهایت تحقق اهداف کلان اقتصادی کشور کمک خواهد کرددر نهایت، باید تأکید کرد که بومیگرایی به معنای بستن درها به روی دیگران نیست، بلکه به معنای باز کردن درها از درون است.
هنگامی که جوانان نخبه بوشهری با تکیه بر میراث فرهنگی، دانش علمی و تعهد اجتماعی خود در مسیر توسعه حرکت کنند، استان بوشهر میتواند الگویی برای سایر استانهای کشور باشد.
*کارشناس ارشد سیاسی و مدرس دانشگاه
عکس