اعتماد به مدیر کارآمد بومی، راهبرد جدید دولت
بوشهری ها /*صدیقه بهزادپور- در سال‌های اخیر بارها در محافل کارشناسی و میان مردم محلی این پرسش مطرح بوده است که چرا در صنعت استراتژیک پتروشیمی، سهم مدیران بومی کمرنگ است و اغلب شاهد حضور مدیران «غیربومی» هستیم. رویکردی که اخیرا رئیس جمهور نیز بر آن تاکید کرد و خواستار حضور بومیان متخصص در عرصه های مدیریتی، به ویژه در شهرهای جنوبی چون بوشهر شد.
چرا که غالبا مدیران غیر بومی، هرچند توانمند و تجربه و تخصص لازم را دارند، اما به دلیل ناآشنایی با شرایط بومی و ظرفیت‌های انسانی منطقه، معمولاً ارتباطی پایدار و ریشه‌دار با بدنه کارکنان و جامعه محلی برقرار نمی‌کنند، و از سوی دیگر هزینه های بسیاری را نیز به دلیل رفت و آمدهای مکرر به منطقه موجب می شوند.
امیر اکبری از چهره‌هایی است که در سال‌های اخیر توانسته خلأ عدم حضور در این عرصه را پر کند. او که متولد همین جغرافیای بومی است و با تکیه بر دانش دانشگاهی، تجربه مدیریتی و پایبندی به ریشه‌های بومی، امروز به یکی از مدیران موفق صنعت پتروشیمی کشور تبدیل شده است. آنچه او را متمایز می‌کند، ترکیب دانش علمی با تجربه عملی، توام با حضور در بدنه همان مجموعه است؛ امری که کمتر در مدیران صنعتی ما به این حد دیده می‌شود. تحصیلات اکبری در رشته مهندسی شیمی، از کارشناسی تا دکترا، نشان می‌دهد که مسیر حرفه‌ای او از ابتدا در حوزه‌ای تعریف شده که اکنون مدیریت آن را برعهده دارد. ولی بدیهی است که، تنها مدرک دانشگاهی و تخصص کافی نیست؛ کارنامه او نشان می‌دهد که تقریباً همه پست‌های کلیدی صنعت پتروشیمی و صنایع هم‌پیوند، از عضویت در هیئت‌مدیره پتروشیمی جم و مروارید تا ریاست هیئت‌مدیره پتروشیمی بوشهر و پالایشگاه بندرعباس را تجربه کرده است. این مسیر، حاکی از این است که اعتماد مدیران بالادستی نسبت به توانایی‌های او سال‌هاست وجود داشته و هر بار که مسئولیتی پذیرفته، توانسته انتظارات را ارتقا دهد.
یکی از نقاط عطف کارنامه او حضور در شرکت توسعه پلیمر کنگان است؛ شرکتی که بیش از هشت سال در رکود قرار داشت اما با مدیریت اکبری از بن‌بست خارج شد و به مجموعه‌ای آینده‌دار تبدیل شده است که به باور صاحبنظران، این موفقیت نتیجه برنامه‌ریزی، ریسک‌پذیری و توان ایجاد همگرایی میان تیم‌های تخصصی بود. در همین دوران بود که او ثابت کرد نگاهش فقط به امروز و فردا نیست، بلکه آینده‌نگر است و می‌تواند پروژه‌هایی را آغاز کند که برای نخستین بار در کشور تجربه می‌شوند و قطعا این تجربه‌ها امروز او را به جایگاه سرپرستی پتروشیمی جم رسانده است؛ انتخابی که می‌تواند پاسخی روشن به مطالبات عمومی باشد. چرا که از یک‌سو شاخص‌های وزارت کار و صندوق بازنشستگی را داراست: تخصص دانشگاهی، تجربه عملی، شناخت صنعت و سابقه حضور در بدنه مجموعه. پتروشیمی جم یکی از بزرگ‌ترین واحدهای تولید الفین در جهان است و نقشی تعیین‌کننده در اقتصاد ملی دارد. اداره چنین مجموعه‌ای نیازمند مدیری است که هم در حوزه تکنیکال مسلط باشد و هم توان درک مسائل کلان اقتصادی و اجتماعی پیرامون این صنعت را داشته باشد. دکتر اکبری با سوابق خود نشان داده که می‌تواند این تعادل را برقرار سازد.
امروز که او بر صندلی مدیریت پتروشیمی جم نشسته، تنها یک تغییر سازمانی نیست، بلکه پیامی روشن دارد و آن اینکه؛ اعتماد و اعتقاد به مدیران بومی در دستور کار است، و صنعت پتروشیمی نیازمند بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی و متخصص است.
قطعا چنانچه، این مسیر ادامه یابد، بی‌تردید حضور چهره‌هایی مانند دکتر امیر اکبری می‌تواند هم اعتماد جامعه محلی را تقویت کند، هم بهره‌وری صنعت را افزایش دهد و هم الگویی برای تحقق توسعه پایدار باشد؛ توسعه‌ای که تنها با اتکا به نیروهای بومی متخصص امکان‌پذیر خواهد بود.
*روزنامه نگار
عکس
